சண்முகம் சிவலிங்கம்
சண்முகம் சிவலிங்கம் (பிறப்பு 1937, பாண்டிருப்பு) தென் ஈழத்தின் முக்கிய கவிஞர்களில் ஒருவர். 1960 முதல் இலக்கியத்துக்குப் பங்காற்றி வரும் சண்முகம் சிவலிங்கம் ஓர் ஓய்வுபெற்ற விஞ்ஞானப் பட்டதாரி ஆசிரியர்.
இவரது கவிதைகளின் தொகுதி ஒன்று 1988இல் நீர்வளையங்கள் என்ற பெயரில் வெளியானது. இவர் விமர்சனக் கட்டுரைகளையும் சிறுகதைகளையும் எழுதுவதோடு கவிதை மொழிபெயர்ப்பிலும் பங்காற்றியுள்ளார். ஒரு கவிஞராகவே பரவலாக அறியப்பட்டாலும் இவரது சிறுகதைகளும் மிகவும் தரமானவையே. இவரது சிறுகதைகளைத் தொகுக்கும் முயற்சிகள் தற்போது மேற்கொள்ளப்படுகிறது. சண்முகம் சிவலிங்கம் எழுதிய ஆக்காண்டி கவிதை குறிப்பிடத்தக்க ஒன்றாகும்.
சண்முகம் சிவலிங்கத்தின் வேறு சில கவிதைகள்
பாடாத பாடல்கள்
கன்னி கட்டும் போதே
பூக்கள் உதிர்ந்து விடுகின்றன.
கர்ப்பம் தா¢த்த அடுத்த கணமே
கருச்சிதைவு நிகழ்கிறது.
முளியாய் சிலவேளை முளைகள் தொ¢ந்தாலும்
திடீரென
துவாலை இறைத்துக் கட்டி விழுகிறது.
ரணவாடை வீசுகிறது.
முட்டைக்குள் கோழிக்குஞ்சு
சிறகு ரோமங்களுடன் மா¢த்துப் போகிறது.
ஆனாலும், நீ என்னைப் பாடச் சொல்கிறாய்.
தெருவில் பிணங்கள் நாறுகின்றன.
பூட்டை ரவைகள் உடைக்கும் பொழுதில்,
வெண் புறாக்கள்
தலை கெழிய வீழ்ந்து
சிறகொடியச் சுருண்டு துடிக்கின்றன.
பையன்கள் சொல்லாமல் போகிறார்கள்
கடலில் குருதி தெறிப்பதாகச் சொல்கிறார்கள்
கரையில் பிணங்களைத் தேடச் சொல்கிறார்கள்
கரையில் ஒதுங்கிய பிணங்கள்
கடலில் கொட்டப்பட்டவை என்றும் சொல்கிறார்கள்.
ஆனாலும்
நீ என்னைப் பாடச் சொல்கிறாய்.
குருதி உறைந்த பாடல்கள்,
பிணங்கள் அழுகும் பாடல்கள்
இருள்,
கன்னங் கா¢ய புகையாய்
தலைமேல் கவியும் பாடல்கள்
கருச்சிதையாமல்
மூளியாய்
துவாலை இறைத்துக் கட்டி விழாமல்
நெஞ்சைப் பிளந்து
குரல்வளையில் இடறி
நாவில் வெடிக்கின்ற காலம் ஒன்று வரும்.
அப்போது கேள் -
இப்போது அல்ல.
(மார்க்சியம் இன்று-3)
அழைப்பு
தூரத்தில் நான் கேட்டேன்குரல் ஒன்றுதூரத்தில் நான் கேட்டேன்பாதி இரவினிலும் பட்டப்பகலின் அனலினிலும்மோதித் தெறித்துமெல்ல முனகி அழுவதுபோல்தூரத்தில் நான் கேட்டேன்குரல் ஒன்றுதூரத்தில் நான் கேட்டேன்
பக்கத்தில் ஒரு கோயில்அதன்பக்கத்தில் ஒரு அரவு-சொர்க்கத்தின் வழிபோலஇலை சோவெனக் கலகலக்கும்.சற்று அப்பால் ஆலைகளில்சருகுதிரும்.இடைவெளியில் திக்கற்ற கன்றொன்றுதாயைத் தேடிவரும் - அப்போதும்,தூரத்தில் நான் கேட்டேன்.
உலகருகே நிற்பேன்,ஊரைக்காவலிடும் தென்னைகளில்படரும் இருள் தூரத்தில்அஞ்சிப்பறக்கும் சிலபறவைதொடரவரும் பிறப்பெல்லாம்எங்கோ தூரத்தில் கேட்டதுபோல்குரலும் அதுகேட்கும்என் குழந்தை நினைவெல்லாம்தூரத்தில் நான் கேட்டேன்குரல் ஒன்றுதூரத்தில் நான் கேட்டேன்
- சண்முகம் சிவலிங்கம்.(நன்றி: 'நீர் வளையங்கள்' கவிதைத்தொகுப்பு)
ஆக்காண்டி
ஆக்காண்டி, ஆக்காண்டிஎங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?கல்லைக் குடைந்துகடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.
வைத்ததுவோ ஐஞ்சு முட்டைபொரித்ததுவோ நாலு குஞ்சுநாலு குஞ்சுக் கிரை தேடிநாலுமலை சுற்றி வந்தேன்.மூன்று குஞ்சுக் கிரைதேடிமூவுலகம் சுற்றி வந்தேன்.
ஆக்காண்டி, ஆக்காண்டிஎங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?கல்லைக் குடைந்துகடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.
குஞ்சு பசியோடுகூட்டில் கிடந்த தென்றுஇன்னும் இரைதேடிஏழுலகும் சுற்றி வந்தேன்.
கடலை இறைத்துக்கடல் மடியை முத்தமிட்டேன்.வயலை உழுதுவயல் மடியை முத்தமிட்டேன்.
கடலிலே கண்டதெல்லாம்கைக்கு வரவில்லை.வயலிலே கண்டதெல்லாம்மடிக்கு வரவில்லை.
கண்ணீர் உகுத்தேன்கடல் உப்பாய் மாறியதே.விம்மி அழுதேன்மலைகள் வெடித்தனவே.
ஆக்காண்டி, ஆக்காண்டிஎங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?கல்லைக் குடைந்துகடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.
வண்டிகள் ஓட்டிமனிதர்க் குழைத்து வந்தேன்.
கையால் பிடித்துக்கரைவலையை நானிழுத்தேன்.
கொல்லன் உலையைக்கொளுத்தி இரும்படித்தேன்.
நெய்யும் தறியிலேநின்று சமர் செய்தேன்.
சீலை கழுவிசிகையும் அலங்கரித்தேன்.
வீதி சமைத்தேன்.
விண்வெளியில் செல்லுதற்குப்பாதை சமைக்கும்பணியும் பல புரிந்தேன்.
ஆனாலும் குஞ்சுக்குஅரை வயிறு போதவில்லை.காதல் உருகக்கதறி அழுது நின்றேன்.
கதறி அழுகையிலேகடல் இரத்தம் ஆயினதே.விம்மி அழுகையிலேவீடெல்லாம் பற்றியதே.
கடல் இரத்தம் ஆகுமென்றுகதறி அழவில்லை.வீடுகள் பற்றுமென்றுவிம்மி யழவில்லை.
ஆக்காண்டி, ஆக்காண்டிஎங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?கல்லைக் குடைந்துகடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.
குஞ்சு வளர்ந்ததும்குடல் சுருங்கி நின்றார்கள்.
பசியைத் தணிக்கப்பலகதைகள் சொல்லி வந்தேன்.
கடலை இறைத்துக்களைத்த கதை சொல்லி வந்தேன்.
வயலை உழுதுமடிந்த கதை சொல்லி வந்தேன்.
கொல்லன் உலையும்கொடுந் தொழிற் சாலையதும்எல்லா இடமும்இளைத்த கதை சொல்லி வந்தேன்.
சொல்லி முடிவதற்குள்துடித்தே எழுந்து விட்டார்.பொல்லாத கோபங்கள்பொங்கி வரப் பேசுகின்றார்.
"கடலும் நமதன்னைகழனியும் நமதன்னைகொல்லன் உலையும்கொடுந் தொழிற்சாலையதும்எல்லாம் நமது" என்றார்எழுந்து தடி எடுத்தார்கத்தி எடுத்தார்கடப்பாரையும் எடுத்தார்யுத்தம் எனச் சென்றார்யுகம் மாறும் என்றுரைத்தார்.எங்கும் புயலும்எரிமலையும் பொங்கி வரச்சென்றவரைக் காணேன்.செத்து மடிந்தாரோ?
வைத்ததுவோ ஐஞ்சு முட்டைபொரித்ததுவோ நாலு குஞ்சுநாலு குஞ்சும் போர் புரியநடந்து விட்டார் என்ன செய்வேன்ஆன வரைக்கும்அந்த மலைக் கப்பாலேபோனவரைக் காணேன்.போனவரைக் காண்கிலனே.
ஆக்காண்டி, ஆக்காண்டிஎங்கெங்கே முட்டை வைத்தாய்?கல்லைக் குடைந்துகடலோரம் முட்டை வைத்தேன்.
நண்டும் முள்முருக்கும்
சிவப்புப் பூக்கள்
முள் முருக்கம்.
மைனாக்கள் வரும், போகும்.
இலைகள் உதி - ர் - ந் - து
வெறும் கிளைகள்
முட்களுடன்.
நுனிகளில்
வளைந்த பூந்தண்டுகள்.
அடியில் உள்ள பெரியபூக்களை
மைனா கோதும்.
அவை பின்னரும் கோத,
நுனியில்
வரவர, சிறிய
நலிந்து நீண்ட
மொட்டுகள்,
நண்டின் பூப்போல,
ஆமாம்
நண்டின் பூப்போல.
அம்மா சொன்னாள்!
நண்டு சினைக்க
பூக்கும் முள்முருக்கு.
முள்முருக்குப் பூக்க
சினைக்கும் நண்டுகள்.
நாளைக் காலை
சந்தைக்குப் போகலாம்.
- சண்முகம் சிவலிங்கம்.
(நன்றி: 'நீர்வளையங்கள்' கவிதைத்தொகுப்பு
No comments:
Post a Comment